Kinderopvang regelen

Voordat ik zwanger was, had ik nooit de intentie om thuisblijfmoeder te worden. Mijn idee was altijd dat ik parttime zou gaan werken. Twee dagen werken, dat leek me ideaal.

Toen was het moment daar, ik was zwanger van ons eerste kindje. Er moeten dan een hoop dingen geregeld worden. Zo ook de kinderopvang. Ik verdiepte me in de mogelijkheden bij ons in de buurt en kwam erachter dat het voor ons iets lastiger zou worden.

Waar we tegenaan liepen

Was dat ik onregelmatige dagen werkte, op sommige dagen begon mijn werk om 7:00 uur. Daan, die werkt bij de ambulance ook onregelmatig. Hij werkte toen nog niet met vierentwintiguursdiensten, maar met dagdiensten en avond-nachtdiensten.

Daarbij kwam nog dat we beide niet in Sneek werkten, waar we op dat moment woonden. Voor mij betekende dat, dat ik op een werkdag elf uur van huis was.

Het betekende ook dat als ik om 7:00 uur op mijn werk moest zijn, ik om 5:45 uur in de auto zat opweg naar mijn werk. Als Daan dus een nachtdienst zou hebben zou ik Noraya dus voor die tijd naar de opvang moeten brengen. Hmm, de opvangen bij ons in de buurt gingen pas om 7:00 uur open en buiten dat zou ik het wel heel vroeg vinden om Noraya uit haar bedje te moeten plukken.

Ook hadden we geen familie in Sneek wonen die zou kunnen bijspringen.

Praktisch

Dat waren voor ons de lastige praktische punten. Toch geloof ik dat als we het echt gewild hadden we overal wel een oplossing voor hadden gevonden.

Zo zouden we kunnen proberen om ons rooster per maand op elkaar af te stemmen. Dan zou Noraya bijna niet naar de opvang hoeven. Dat is dan weer een voordeel van onregelmatige dagen werken. Heel eerlijk, dat idee sprak ons beide totaal niet aan. Het zou weliswaar betekenen dat Noraya bijna niet naar de opvang zou hoeven, maar het betekende ook dat wij elkaar nog maar weinig zouden zien. Tijd met elkaar en ons gezin doorbrengen vinden we toch wel heel belangrijk. Die mogelijkheid viel dus al snel af voor ons.

Goed. Stel dat we de opvang hadden kunnen regelen. Dan komen we bij het volgende punt. Kinderen worden ziek en dat zou in ons geval ook lastig gaan worden, want beide hadden we een baan waarbij we niet makkelijk een dag vrij kunnen nemen op het laatste moment.

Ook een punt waar ik veel moeite mee had. We werkten dus beiden niet in Sneek en ik moest er niet aan denken dat er iets met ons kindje zou gebeuren op de opvang of dat ze plotseling ziek zou worden en ik zou op mijn werk zijn. Dat zou namelijk betekenen dat ik eerst nog ruim een uur in de auto zou moeten zitten voor ik bij haar kon zijn. Dat idee vond ik echt verschrikkelijk.

Stoppen met werken?

Met al deze punten in gedachten zijn we er over gaan nadenken hoe het zou zijn als ik zou stoppen met werken. Er is trouwens nooit sprake geweest dat Daan zou stoppen met werken. Hoe meer ik over het idee om thuisblijfmoeder te worden nadacht, hoe meer het me aansprak.

We zijn gaan rekenen, want ja het moet financieel natuurlijk wel kunnen. Dat bleek gelukkig geen probleem te zijn. Tuurlijk, we zouden een stapje terug moeten doen, maar dat vonden we allebei geen punt.

En toen is eigenlijk vrij snel besloten dat ik zou stoppen met werken. We hebben niet lang lopen wikken en wegen. Ik denk dat vanaf het moment dat we gingen kijken naar kinderopvang tot het moment dat we besloten dat ik thuisblijfmoeder zou worden er hooguit een paar weken tussen zat.

Waren we direct blij met de beslissing?

De beslissing was genomen en ik vond het een heerlijke gedachte dat ik na de bevalling niet meer naar mijn werk zou hoeven en bij mijn dochter zou kunnen blijven. Ergens hield ik er rekening mee dat het mij misschien niet zo goed zou bevallen om thuisblijfmoeder te zijn. Al kon ik mij dat op dat moment, vanaf mijn roze wolk, niet voorstellen.

Daan vond het vooral belangrijk dat ik achter de beslissing stond. Voor mij zou het natuurlijk de grootste verandering zijn. Wel vond hij het een fijn idee dat ik zelf voor ons kindje zou gaan zorgen. Het bracht ons ook een stukje rust, want anders zouden we waarschijnlijk elke maand opnieuw onze roosters naast elkaar moeten leggen om te kijken hoe en wat.

Had je mij van te voren gevraagd of ik thuisblijfmoeder zou worden, dan was mijn antwoord zeker nee geweest. Toch heb ik, vanaf het moment dat we besloten hadden dat ik zou stoppen met werken, nooit getwijfeld of het wel de juiste beslissing was. Misschien ook omdat ik had bedacht, dat als het me niet zou bevallen, ik opnieuw een baan zou zoeken. Dan wel in de buurt van Sneek, zodat ik in elk geval in de buurt van ons kindje zou zijn.

Ondertussen ben ik alweer acht jaar thuisblijfmoeder en ben ik nog steeds blij met de beslissing die we toen genomen hebben.

Dit is waar wij voor gekozen hebben. Toch kan ik me goed voorstellen dat je voor iets ander kiest. Dat is voor iedereen persoonlijk. Laat hieronder weten waar jullie voor gekozen hebben. Was het meteen duidelijk of heb je ook nog iets anders overwogen?