Moeder en dochter samen shoppen
“Nee, ik ga met mama mee naar de kleding” Mijn hart maakte een klein sprongetje, hoor ik dit goed? Heeft Noraya de vraag wel goed verstaan? Kiest ze echt kleding boven speelgoed?
Dit was afgelopen zomervakantie in Frankrijk in een mega-supermarkt. Ik wilde nog even bij de kleding kijken en ondertussen zou Daan met de jongens bij het speelgoed kijken en vroeg aan Noraya of ze meeging, maar dat wilde ze niet, ze wilde liever kleren kijken samen met mama. Ja, ik hoorde het goed. Dit is het moment, hier heb ik naar uitgekeken.
Vanaf het moment dat we wisten dat ik zwanger was van een meisje begon ik stiekem met dromen hoe over hoe het later zou zijn. Moeder en dochter samen shoppen, langs de rekken kijken welke kleding leuk is en wat echt niet kan. Nu is het zover.
Als we terug zijn van vakantie plannen we een datum om samen een dagje te shoppen in Alkmaar.
Moeder en dochter op pad
Vrijdagochtend, als ik beneden kom is Noraya al helemaal klaar. Ze heeft er zin in en ik ook. We vertrekken naar de boot, twintig minuten later zijn we in Den Helder en vervolgen onze weg naar Alkmaar.
De eerste winkel die op ons lijstje staat is de Primark. We hebben alle tijd en rustig struinen we tussen de rekken. Alles wat we leuk vinden gaat in de tas om later te gaan passen. Noraya past tegenwoordig maat xs, dus de volwassen afdeling is voor haar net zoleuk als mij om te kijken.
De tas wordt zwaarder en zwaarder, tijd om te gaan passen. Noraya heeft leuke truien uitgekozen en alles staat haar mooi. Voor mijzelf ben ik iets kieskeuriger, maar de jeans zit erg mooi, die neem ik. Over de trui twijfel ik, maar Noraya verteld mij dat de trui echt superleuk staat, dus die koop ik ook.
Nu we toch in de Primark zijn, wil ook nog even voor de jongens kijken. Bodi kan nog wel een paar sweaters gebruiken en Joaz heeft nog een pyjama nodig. Noraya helpt met zoeken en ook voor de jongens slagen we.
Zware tassen
Anderhalf uur later en met twee grote tassen vol met kleding lopen we de winkel uit. De tassen zijn zwaar en we hebben trek. Tijd om op zoek te gaan naar een lunchplek, maar dan komen we onderweg een leuke kledingwinkel tegen. We besluiten naar binnen te stappen. Dit hadden we beter niet kunnen doen, want Noraya vraagt aan een stuk door of we al gaan eten. Pas als we een leuk shirtje voor Noraya zien en kopen klaart haar humeur weer wat op.
In het eerste beste lunchcafé die we tegenkomen ploffen we neer. Dan vertelt Noraya mij dat ze liever naar de Mac Donalds wil, maar helaas ik ga nu niet meer weglopen. Een beetje mokkend zit ze tegenover mij, maar dan mag ze drinken bestellen, dat wordt warme chocolademelk met slagroom. “Dat hebben ze niet in de Mac hè mam?” “Nee schat, dat klopt” Als Noraya vervolgens achter een zak patat zit en ik mijn panini op eet is Noraya weer helemaal vrolijk.
Tijd om naar huis te gaan
Na de lunch gaat onze shoptocht verder. We bezoeken nog wat winkels en kopen nog meer kleding, maar dan is het mooi geweest. We zijn moe en het lijkt wel of de tassen met de stap zwaarder worden. Tijd om naar huis te gaan.
We zetten de zware tassen in de auto, maar gaan nog even naar de Decathlon, dit is de eerste keer in Nederland dat we in de Decathlon zijn. Even wanen we ons in Frankrijk, waar we al vaker de Decatlon bezochten. Daarmee dwalen mijn gedachtes af naar de vakantie, naar het moment dat kleding kijken verkozen werd boven speelgoed kijken. Ik kijk naar Noraya, ze is moe, maar tevreden met haar aankopen. Ik besef me, mijn kleine meisje is groot geworden.
